Merida, Cenotes & Busdrivers

Ola mi amigo’s y mi amiga’s,

Waar was ik gebleven? Oja, van Isla Holbox op weg naar onze volgende bestemming: Merida.

Het was een lange rit. Eerst op de ferry van Holbox naar het vaste land van Mexico. Zulke tochtjes zij echter nooit vervelend want je kan vaak boven op het dek zitten en genieten van de zon, het verkoelenee briesje en het uitzicht.

Vervolgens in de enige bus naar Cancun gestapt, omdat we die iPad dus moesten ophalen. We zijn er achter gekomen dat ze in Mexico van drempels houden, héél véél drempels, het liefste elke 20 meter en dan ook meteen drie op een rij. Want stel je voor dat je harder dan 40 km/h gaat rijden?! 😉

Daarnaast is het ook de normaalste zaak van de wereld om niet gewoon bij de bushalte te stoppen (en ja, die zijn er wel) maar om locals precies voor hun voordeur in- of uit te laten stappen. Heel sociaal initiatief natuurlijk en daar kan ik alleen maar achter staan. Maar… Dit betekent wel dat de duur van de reis onverhoopt zomaar verdubbeld wordt, aangezien er langs deze route zo’n 20 jungle-dorpjes lagen.

Achja, we waren nog helemaal in de ‘relax-stand’ dus ’t kon ons niet zoveel deren. Daarnaast krijg je op deze manier wel de kans om een kijkje te nemen in de lokale cultuur en gewoontes.

Zo is het ons opgevallen dat de Mexicaanse mensen niet zo van hard werken houden. Zo zie je op een gemiddelde ‘werkdag’ meer mensen hangen, luieren, slapen en kletsen dan mensen die daadwerkelijk aan het werk zijn. En dan hebben we het nu over de kleine, jungle dorpjes. In de grote steden is dit soms wel anders.

Eenmaal aangekomen op Cancun busstation, ging Arjen zijn iPad ophalen bij het hostel en bewaakte ik het ford (de backpacks) op het busstation. In het halfuurtje dat ie weg was, heb ik zo’n 80 straatverkopers en bedelaars moeten teleurstellen. No, gracias. No, gracias. No, gracias. No. No. No….

Toen Arjen terug was met zijn (volledig opgeladen, dát dan weer wel) iPad, zijn we in een bus naar Merida gestapt.

Aangezien we alles per bus doen, kunnen wij ons zelf inmiddels best wel ervaringsdeskundigen noemen op dit gebied…

– Zo is het blijkbaar normaal dat alles en iedereen gefilmd wordt alvorens je de bus in stapt.

– Of dat je halverwege ergens stopt, een politieagent de bus instapt en met een camcorder elk hoofd op film zet en je boos wordt aangekeken als je zwaait naar de camera. Oeps.

– Of dat er, weer ergens anders, zwaar bewapende agenten binnenkomen om de toeristen te controleren op hun paspoort.

– Dat ze best goede films draaien in de bus maar deze allemaal vertaald zijn naar het Spaans. Óf goed om de taal te leren óf heel irritant. Ik denk die laatste.

– Mexicanen totaal geen probleem hebben om 6 uur achter elkaar te slapen in een honkendebonkende bus, in de meest ongemakkelijke posities. Knap.

– Er af en toe verkopers worden binnengelaten om zelfgemaakte chips, mango’s, drankjes, oid te verkopen.

– Ze om de haverklap toeteren. Om niks, of om vanalles.  Daar zijn we nog niet uit. 

– De buschauffeur vaak zijn rijbewijs bij een pakje boter heeft gekregen en we soms versteld staan dat we nog leven.

– Maar ondanks alles zó niet mag klagen omdat je de mooiste routes aflegt langs de meest groene landschappen en door de échte Mexicaanse dorpjes waar kindjes vrolijk spelen, de mama’s fruit verkopen en de papa’s aan het klussen zijn of liggen te slapen in een hangmat.

Anyway, onze busreis naar Merida… Toen we de stad binnenreden merkten we het direct: Mijn hemel, dit is wel héél wat anders dan het vredige Isla Holbox.

We hebben geprobeerd om de mooie dingen van de stad te zien maar bottomline is: Merida is gewoon een vieze, lelijke, luidruchtige stad! Maakt verder ook niet zoveel uit, voor ons dan, want we bleven er toch niet langer dan noodzakelijk.

We verbleven dit keer in een dorm (=slaapzaal) die we deelde met ongeveer 14 anderen. Opzich prima, maar ik ben er daar achter gekomen dat ik inmiddels meer een ‘flashpacker’ dan een ‘backpacker’ ben. Vanaf nu dus alleen nog private rooms, het liefst met eigen badkamer, waar ik mijn toiletspulletjes kan uitstallen, een lekker bed en voldoende haakjes om handdoeken en jurkjes op te hangen. Verder ben ik heel makkelijk hoor, echt.

Rondom Merida heb je dan wél weer de mooiste Cenotes van Midden Amerika. Cenotes zijn:

“Een cenote of cenode is de naam voor een water bevattende grot of poel in Yucatán. Er zijn in Yucatán ruim 3000 cenotes waarvan er zo’n 1400 bestudeerd en geregistreerd zijn.

Het woord komt van het Maya-woord: tso’ono’ot, oude spelling dzonot, dat afgrond betekent.

Cenotes komen voor in regio’s waar er geen bovengrondse rivieren zijn. Het water sijpelt door de poreuze grond en vloeit via ondergrondse rivieren naar de zee. Men noemt dit in de geologie eenkarstverschijnsel. Op sommige plaatsen is het gesteente verweekt en ingezakt (een zinkgat), waarbij ondergrondse, met water gevulde holtes ontstaan, de cenotes.

Cenotes zijn voor de Maya’s heilige plaatsen omdat het de ingang naar de onderwereld is. Door de Maya’s werden de poelen gebruikt om offers te brengen, waaronder ook mensenoffers, die bij onderwaterarcheologie nu boven water komen. De mensenoffers werden waarschijnlijk gebracht aan de regengod Chaac. In dit vrij karige en droge gebied was het verzekeren van regelmatige regens een belangrijke wens van een ieder”

Bron: Wikipedia. (Tijdens mijn studie werd ons geleerd dat je Wikipedia nooit, maar dan ook nooit, mag gebruiken als bron omdat deze site niet te vertrouwen is. Dus: wie weet lagen er helemaal geen menselijke offers in die Cenotes.  Wij hebben ze in ieder geval niet gezien… )

Met een busje gingen we naar een plek vanwaar je per tuktuk naar verschillende Cenotes gebracht kon worden. Al snel werden we opgenomen in een bestaande reisgroep met een mega enthousiaste guide. De jonge, enthousiaste, Engelssprekende Ernesto. Hij en Arjen hadden direct een band aangezien beide heren dezelfde interesses hadden; GoPro’s, spelen in het water, rotswanden beklimmen en menselijke torens bouwen.

Cenote in Merida, Mexico

De rest van de groep bestond uit Australiërs, Engelsen, Amerikanen, Schotten en enkele Europeanen. Zij maakten, als samengestelde groep, ook een reis door Midden Amerika en waren zo sociaal dat wij ook één dagje bij hun bijzondere clubje mochten horen. Sommigen waren dolblij dat ze eindelijk met andere mensen konden praten.

Cenote in Merida, Mexico

Anyway, wij in onze persoonlijke tuktuk door de jungle naar vier Cenotes, prachtig! Allemaal waren ze heel verschillend in allemaal konden we heerlijk zwemmen en rondkijken.

Tussendoor aten we verse mango, dronken we Corona’s en genoten we van al het moois om ons heen.

Mooie vogels in Merida, Mexico

De overige Merida-momenten bestonden voornamelijk uit eten, drinken en slapen (héél véél slapen, want ik had nog even last van een mini jetlag, hierna was die voorbij, hoezee)

Next: Palenque

Maya tempel in Palenque, Mexico

(Inmiddels gaan we alweer bijna naar huis, haha. Te druk om blogs te schrijven. Onze laatste dagen in Playa del Carmen staan in het teken van CHILLEN, dus wie weet kom ik er nu wel aan toe)

Cheerio!

Liefs, Arjen en Jelske